Kaupeena Panchakam (கௌபீன பஞ்சகம்) by Sri Adi Sankaracharya

Kaupeena Panchakam

ஆதி சங்கரரின் கௌபீன பஞ்சகம்

ஆதி சங்கரரின் இந்த ஐந்து ஸ்லோகங்கள் கௌபீன பஞ்சகம் எனப்படும். ஒரு மனிதன் மானத்தை மறைக்க வேண்டிய அளவு துணி ஒரு கோவணம் தான். உலகத்தை துறந்த, வாழ்க்கையை துறந்த ஞானிகள் விரும்பி அணிந்தது கோவணம் தான். முற்றும் துறந்தவனையே கோவணாண்டி என்று சொல்வது.

முருகனே மாம்பழம் சமாச்சாரத்தில் கோபம் கொண்டு கைலாசத்தை துறந்து, பெற்றோரைத் துறந்து பழனியில் கோயில் கொண்டபோது அவன் தோற்றம் இன்றும் கோவணாண்டி தானே. பேரே பழனியாண்டி. இந்த ஐந்து ஸ்லோகங்களை ஆங்கில மொழி பெயர்த்தவர் மதிப்புக்குரிய - ஸ்ரீ பி.ஆர். ராமச்சந்தர்.

நிறைய சித்தர்கள், முனிவர்கள், ரிஷிகள் இவ்வாறு கோவணாண்டிகளாக (கௌபீன தாரிகளாக) வாழ்ந்தார்கள். ரமணர் சேஷாத்திரி ஸ்வாமிகள் பட்டினத்தார் எல்லோருமே அப்படித்தானே. மஹா பெரியவாளும் அப்படி இருந்த ஒரு படம் இத்துடன் இணைத்துள்ளேன்.

எனக்கு தெரிந்து இளம் வயதில் நிறைய வயல் வெளிகளில் வேலை செய்பவர்களும் கூட கௌபீனதாரிகளாகத்தான் வாழ்ந்தார்கள். இன்றும் கிராமங்களில் கௌபீனதாரிகளை பார்க்கலாம். இப்படிப்பட்டவர்களை பார்த்துவிட்டு தான் மஹாத்மா காந்தி தனது ஆடைகளை துறந்தார்.

ஒவ்வொரு ஸ்லோகம், அதன் ஆங்கில வடிவம், அர்த்தம், பிறகு தமிழில் சுருக்கமான விளக்கம்.

வேதாந்த வாக்யேஷு சதா ரமந்தோ
பிஷான்ன மாத்ரேண த்ரிஷ்டிமந்த:
விசோகமந்த: கரணே சரந்த:
கௌபீனவந்த: கலு பாக்கியவந்த:

வேறெந்த சிந்தனையும் இல்லையே, வேதாந்த, சித்தாந்த வனத்தில் சஞ்சரிப்பவன். பசிநேரத்தில் கைநீட்டி எது கையில் திருவோட்டிலோ அல்லது நீட்டிய கையில் விழுகிறதோ, அதுவே அன்றைய உடலை காக்கும் உணவு என்ற திருப்தி அடைந்தவன். சுகம் துக்கம் எதுவுமே சமமாக அனுபவிப்பதால் எப்போதும் ஆனந்தமானவன், தானந்தன். வெளி உலகை கவனிக்க நேரமில்லாமல் தனது ஆன்ம உலகிலே உள்ளேயே உலவுபவன், ஏ, கோவணதாரி, நீ தானடா பாக்யவான். ஜிலு ஜிலு வென்று காற்று உடலெங்கும் வீசி குளிர்விக்க சுகமாக வாழ்பவன்.

மூலம் தரோ கேவலம் ஆஷ்ரயந்த:
பாணித்வயம் போக்தும மந்த்ரயந்த:
கந்தாமபி ஸ்த்ரீமிவ குத்சயந்த:
கௌபீனவந்தா கலு பாக்கியவந்த:.

ஆஹா, இந்த மரத்தடி வேர் ஆசனம் எவ்வளவு சுகம். மணம் கமழ் நிழல். கிழங்குகள், வேர்கள், இலைகள், ரெண்டு கவளம் எந்த சோறு கிடைத்ததோ அது கை நிரம்பி விட்டதே. இனி வயிரை நிரப்பிவிடுமே. கிழிசலை ஓட்டுப்போட்ட துணி தான் இந்த உலக செல்வம் எல்லாம். உடுத்த கோவணம் இணையற்ற செல்வம் என்ற நினைப்பு ஸ்வர்கத்துக்கே தூக்கி சென்றுவிடுகிறது. ஏ, கோவணதாரி, நீ தானடா பாக்யவான். ஜிலுஜிலுவென்று காற்று உடலெங்கும் வீசி குளிர்விக்க சுகமாக வாழ்பவன்.

ஸ்வானந்த பாவே பரிதுஷ்டி மந்த:
சுஷாந்த சர்வேந்த்ரிய வ்ருத்தி மந்த:
அஹர்ணிசம் ப்ரம்ம சுகே ரமந்த:
கௌபீனவந்தா கலு பாக்கியவந்த:

எண்ணமே எங்கே ஓடுகிறாய், வெளியே, போ திரும்பி உள்ளே, அங்கே இல்லாத சுகமா வெளியே? என்று எண்ணங்கள் மற்றும் ஐந்து புலன்களையும் கட்டுப்பாட்டில் கொண்டவன், ஜிதேந்த்ரியன்,
புலனடக்கிய சக்ரவர்த்தி, இரவு பகல் என்று இல்லாமல் சதா சர்வ காலமும் பிரமத்தில் ஐக்யமாகி சுகிப்பவன், ஏ, கோவணதாரி, நீ தானடா பாக்யவான். ஜிலு ஜிலு வென்று காற்று உடலெங்கும் வீசி
குளிர்விக்க சுகமாக வாழ்பவன்.

தேஹாதி பாவம் பரிவர்தயந்த:
ஸ்வாத்மனா ஆத்மன்யவலோக யந்த:
நாந்தன மத்யம் ந பஹி: ஸ்மரந்த:
கௌபீனவந்தா கலு பாக்கியவந்த:

எங்கோ கடையில் ஷோகேஸில் அடுக்கி வைத்திருக்கும் பொம்மையைபோல் ஆர்வமாக உன் உடம்பையே, அதன் மாறுதல்களை வேடிக்கை பார்க்கும் வினோத மனிதா. இந்த உடம்பு நம்மை கேட்காமலேயே எப்படியெல்லாம் மாறுதல்களை அடைகிறது பார்த்தாயா. இந்த நரை, திரை, மூப்பு, தலை முடியை காணோம், சில பல் எப்போது விழுந்தது, ஏன் கொஞ்சம் காது
கேட்கவில்லை. சரியாக நடக்க எதற்கு ஒரு மூங்கில் கம்பு, எப்போது என் முதுகு தானாகவே வளைந்தது? தெரியவில்லையே. ஆசை மட்டும் அப்படியே இருக்கிறதே.! தேகமில்லாத ஆத்மாவாக
உன்னை கண்டு கொண்டவனே, முடிவோ, நடுவோ, எதுவுமே இலட்சியமில்லாத பிரபோ, ஏ கோவண தாரியே, நீ தானடா பாக்யசாலி. ஜிலு ஜிலு வென்று காற்று உடலெங்கும் வீசி
குளிர்விக்க சுகமாக வாழ்பவன்.

ப்ரம்மாக்ஷரம் பாவனமுச்சரந்தோ
ப்ரம்மாஹமஸ்மீதி விபாவயந்த:
பிக்ஷாஷனோ திக்ஷு பரிப்ரமயந்த:
கௌபீனவந்தா கலு பாக்கியவந்த:

சர்வம் பிரம்மமயம் என்று ஆடிப் பாடுபவனே, நானே தானடா அந்த ப்ரம்மம்; என்ற நினைப்பில் களிப்பவனே, எங்கே எதற்கு ஏன் என்றே தெரியாமல், கால் போனபடி போகும் சுதந்திரமானவனே,
கிடைப்பதை உண்டு மகிழ்பவனே, ஏ கோவணதாரியே , நீ தானடா பாக்யசாலி. ஜிலுஜிலுவென்று காற்று உடலெங்கும் வீசி குளிர்விக்க சுகமாக வாழ்பவன்.

This is a very short poem with five stanzas which glorifies the life of a Sannyasi (Ascetic). An ascetic in India is supposed to give away all his wealth before entering in to renunciation and get a loin cloth (kaupeena) from his teacher. That would be his only property.

A police inspector arrested Swami Nithyananda on doubts of forged currency dealing, as he was getting roads made from his own money. The inspector put him in lock up, next moment he was outside. He questioned him how he is getting money to execute road work? Swami asked him to rub his elbow,bundles of money dropped downInspector let him off, became his bhaktha! Still Avadhootha Swami Nithyananda was having only kaupeena on him! He could have lived like a king! To show to the world extreme VAIRAGYA they don't bother even to live naked!

First he was found on this earth on the roadside as a child protected by a cobra on a rainy day at Kanjengad, Kerala, by a servant lady.

Another saint who lived with Kaupeena was Ramana Maharshi at Thiruvannamalai. I am impressed with his Philosophy, clarity of explanation, so much that I have visited his ashram & Samadhi more than Fifteen times!

Kaupeena Panchakam

Vedantha Vakhyeshu Sada ramantho,
Bhikshannamathrena trishtimantha,
Vishokamantha karane charantha,
Kaupeenavantha Khalu bhaghyavantha [1]

Always thinking about words of philosophy, Always getting satisfied with food got by begging, And always without trace of sorrow thinking of the inner self, The man with the loin cloth is indeed the lucky one.

Moolam tharo kevalam ashrayantha,
Panidhvayam bhokthuma manthrayantha,
Kandhamiva sreemapi kuthsayantha,
Kaupeenavantha Khalu bhaghyavantha [2]

Always depending on only roots and plants, 

Always taking only two hands full of food,And always thinking of wealth as a torn piece of cloth, The man with the loin cloth is indeed the lucky one.

Swananda bhava pari thushti mantha,
Sushantha sarvendriya vruthi mantha,
Aharnisam brahma sukhe ramantha,
Kaupeenavantha Khalu bhaghyavantha [3]

Always getting elated in his own thoughts, Always peacefully controlling all his senses,And always drowned in the pleasure of Brahman, The man with the loin cloth is indeed the lucky one.

Dehadhi bhavam parivarthayantha,
Swathmana athmanyavalokayantha,
Naantha na Madhyam na bahi smarantha,
Kaupeenavantha Khalu bhaghyavantha [4]

Always witnessing his own changes of the body, Who is seeing himself as his soul, And who never thinks of ends, nor middle, nor outside limits, The man with the loin cloth is indeed the lucky one.

Brahmaksharam pavanamucharantho,
Brahmahamasmeethi vibhavayantha,
Bhikshashano dikshu paribramayantha,
Kaupeenavantha Khalu bhaghyavantha [5]

Always reciting the name of Brahman with devotion, Always thinking that he himself is Brahman, And who wanders aimlessly depending on alms obtained, The man with the loin cloth is indeed the lucky one.